Op zondag 3 augustus 2025 vindt opnieuw een wake plaats bij het Detentiecentrum Zeist. Deze bijeenkomst keert elke eerste zondag van de maand terug en vraagt aandacht voor mensen die vastzitten zónder dat zij een misdaad hebben gepleegd.
Veel vreemdelingen belanden in detentie vanwege hun verblijfsstatus. Ook kinderen die hier zijn opgegroeid worden bedreigd met uitzetting, terwijl zij het land van herkomst vaak niet eens kennen. Toch worden zij geacht daar hun toekomst op te bouwen. Daarom staan we samen stil bij dit onrecht.
Een uiting van solidariteit
De wake is geen luid protest, maar juist een stil en krachtig gebaar. Het laat betrokkenheid zien. Het benadrukt solidariteit en menselijkheid. Juist nu, in een tijd waarin mensenrechten steeds meer onder druk staan, is het belangrijk om te blijven opstaan tegen onverschilligheid. De bijeenkomst biedt ruimte voor bezinning, verdriet én verbondenheid. De initiatiefnemers benadrukken: “Deze mensen zijn niet vergeten. Wij maken ons zorgen over hun situatie en laten dat zien.”
Zonder perspectief
Het politieke klimaat verhardt. Medemenselijkheid raakt uit beeld. Vluchtelingen worden steeds vaker als probleem neergezet. Kinderen zonder papieren groeien op in angst en onzekerheid. Gezinnen worden uit elkaar gehaald. Mensen verdwijnen achter hekken, vaak voor maanden en zonder duidelijk uitzicht op een oplossing. En dat alles gebeurt in stilte, ver van het publieke oog. Daardoor verdwijnt hun verhaal naar de achtergrond.
Zichtbaarheid maakt het verschil
Juist daarom vinden de initiatiefnemers het belangrijk om te blijven komen. Zichtbaarheid maakt verschil. Wie aanwezig is, laat zien: dit is niet normaal. De wake blijft vreedzaam en stil. Iedereen is welkom. Er is ruimte voor gebed, muziek, stilte en woorden van hoop. De initiatiefnemers nodigen iedereen uit: “Neem bloemen mee. Neem anderen mee. Laat zien dat we om elkaar geven.”
Aankomende zondagmiddag
De wake begint zondagmiddag om 16.30 uur bij het Detentiecentrum Zeist, aan de Richelleweg 13 in Soesterberg. “Door daar te staan, maken we zichtbaar wat anders verborgen blijft. We laten zien dat ieder mens telt. Dat niemand mag worden vergeten. Samen uiten we onze zorgen, staan we stil bij het onrecht, en tonen we onze solidariteit.”
