Spottershill door natuur ingenomen

De voormalige vliegbasis Soesterberg was geliefd onder vliegtuigspotters. Niet minder dan tweehonderdtwintig verschillende vliegtuigtypen zijn er sinds 1943 geland en gestart.

Toen hoge aarden wallen rond de vliegbasis het zicht gingen belemmeren kwam de overheid de vele luchtvaart-enthousiastelingen tegemoet. Nabij het verlengde van de hoofdbaan werd in 1987 een uitkijkheuvel opgeworpen die al snel in de volksmond “Spottershill” werd genoemd. De toenmalige eigenaar van de vliegbasis Defensie betaalde destijds NLG 170.000 en de gemeente Soest had voor de uitkijkheuvel een kleine NLG 44.000 over.

Zeven jaar uitzicht over de basis

We hebben zeven jaar lang kunnen genieten van het uitzicht en de acties op de Soesterbergse vliegweide. Tot het vertrek van de Amerikanen in 1994 hebben vliegtuigspotters veel magische plaatjes kunnen schieten. In de periode werd onder meer gevlogen met een F15 Eagle, straaljagers van het 32^e Tactical Fighter Squadron genaamd The Wolfshounds. Door de sluiting van de vliegbasis Soesterberg in 1994 werd het heel erg stil op “Spottershill”, de hedendaagse flora en fauna namen geruisloos het stokje over.

The Far East

Achter Spottershill liggen nog enkele vliegtuigdispersals, die onderdeel uitmaakten van “The Far East”. Deze werden vanaf de jaren vijftig aangelegd door de hier gestationeerde Amerikanen. Nu is het één van de weinige plekken waar deze voormalige opstelplaatsen nog begaanbaar zijn. De Far East is het gebied ten oosten van de Van Weerden Poelmanweg. Het gebied is door de Duitsers in 1940 aangelegd ten behoeve van een Luftpark. Op korte afstand aan de noordzijde verrees overigens in 1951 ook nog een luchtwachttoren. De “Spottershill” werd aangelegd tussen twee dispersals in.

Verlaten heuvel

Hedendaags is het een verlaten heuvel geworden met bouwvallige resten en een overwoekering van struiken en bomen. De natuur heeft de laatste jaren behoorlijk haar best gedaan. De ronkende straalvliegtuigen zouden zijn vervangen door de zeldzame kommavlinder en door het afbrokkelend asfalt heen groeit inmiddels het nodige onkruid. De populaire “Spottershill” is bijna niet meer te herkennen, maar het uitzicht blijft ongekend historisch.