Op het terrein van Abrona, op de gemeentegrens van Soesterberg, wonen mensen met een verstandelijke beperking die net als ieder ander met grote levensvragen worstelen.
Wat blijkt uit de praktijk hebben bewoners van Abrona veel vragen over verlies, verdriet, geloof of de zin van het bestaan. De geestelijk verzorgers van Abrona bieden op locatie dagelijks een luisterend oor en creëren, vaak met kleine rituelen, rust en ruimte voor bezinning. Ze hebben daarvoor zelfs een eigen gedenkplaats.
Dominee maakt plaats voor geestelijk verzorger
“Vroeger was het de dominee die bij Abrona deze rol vervulde,” vertelt geestelijk verzorger Caroline Bezemer (55). “Nu hebben bewoners en medewerkers de weg gevonden naar ons team van vier geestelijk verzorgers.” Ze werkt al meer dan twintig jaar bij Abrona en ziet de vraag naar geestelijke zorg groeien. “Mensen ervaren steeds vaker gevoelens van eenzaamheid of rouw, en zoeken iemand die echt luistert zonder oordeel.”
Rituelen die troost bieden
Naast individuele gesprekken verzorgen de geestelijk verzorgers uitvaartdiensten, begeleiden ze groepsgesprekken, trainen ze vrijwilligers en adviseren ze over ethische dilemma’s op de werkvloer.
De uitvaartdiensten zijn vaak indrukwekkende momenten van samenzijn, vertelt Michelle van Driel (29). “Veel bewoners wonen al tientallen jaren samen. Het afscheid is dan heel intens. We besteden veel aandacht aan persoonlijke rituelen: kaarsen, muziek, tekeningen. Onlangs namen we afscheid van een bewoonster die dol was op wasknijpers. Iedereen nam een wasknijper mee in plaats van bloemen. Dat was zó persoonlijk.”
In de wijk Sterrenberg in Huis ter Heide is een gedenkplaats waar bewoners worden ‘uitgezwaaid’. “Veel bewoners kunnen niet mee naar de begraafplaats, dus dit is een mooi moment van gezamenlijk afscheid,” zegt Van Driel in een nieuwsbrief.
Verlies in vele vormen bij Abrona
Verlies is een groot thema binnen de Abrona woongroep. Soms gaat het om het overlijden van een dierbare, soms om het besef van beperkingen. Bezemer vertelt over een cliënt met autisme die zijn moeder verloor: “Samen maakten we een fotoboek met herinneringen aan haar. Zo kreeg het verdriet een plek. Het bood troost én rust.”
Maar ook het verdriet over wat niet kan, is voelbaar. “Waarom kan ik niet trouwen, kinderen krijgen of betaald werk doen, zoals mijn broer?” hoort ze regelmatig. “Dat doet pijn. Mensen voelen zich soms de uitzondering in een wereld die steeds ingewikkelder wordt.”
Zingeving in eenvoudige taal
De geestelijk verzorgers bieden geen pasklare antwoorden. Ze helpen bewoners hun eigen krachtbronnen te ontdekken. “Tijdens een lenteviering met het thema hoop vroeg ik: waar word jij vrolijk van? Een bewoner zei: ‘van punniken’. Dat zegt alles,” aldus Van Driel in de nieuwsuitgave. Belangrijk is dat moeilijke thema’s in eenvoudige taal worden besproken, zonder kinderachtig te worden. “Soms zegt een kaarsje aansteken meer dan honderd woorden,” zegt Bezemer in hun nieuwsbrief.
Binnen Abrona is ook aandacht voor medewerkers. “We voeren moreel beraad en werken in een Adviesgroep Ethiek,” legt Bezemer uit. “We proberen mensen bewust te maken van de morele vragen in hun werk. Niet om direct oplossingen te bieden, maar om even stil te staan bij wat er echt toe doet.”
Het is mooi dat bij Abrona het om meer draait dan enkel zorg; het gaat om betekenis, menselijkheid en ruimte voor het hart.
