De derde PaltzBiënnale beleefde gisteren op zondag 18 juli haar laatste dag. Vijf weekenden lang was een deel van landgoed De Paltz, normaal voor het publiek afgesloten, te bezoeken.
Acht kunstenaars hadden tussen de bomen van de Paltz hun tijdelijke kunstinstallaties gemaakt. Na zoveel weken was het na gisterenmiddag terugkijken geblazen voor het enthousiaste cultureel gezelschap dat was ingetrokken op het landgoed. De PaltzBiënnale was een groot succes.
Diverse werken waren te bewonderen
Het werk Half Past History van Kevin Bauer was voor de bezoekers het eerste werk op de route. Het werk leek diep in de grond weg te zakken alsof we halverwege getuigen waren van een proces. We herkenden de architectuur en industriële vormgeving als een abstracte echo van stedelijke infrastructuur.
Voor kunstenaar Karin van Pinxteren was landgoed De Paltz als een wereldse tijdmachine. Van Pinxteren nodigt de bezoeker uit in Pauw met onkruid, zittend naast een magische lamp, om ‘in de schoenen van een personage te stappen’ en met haar mee te kijken, te luisteren en te reizen naar een ander werelddeel. Maurice Bogaert bouwde daarentegen een Kiosk, gesitueerd op de meest pittoreske plek van de Paltz – rondom de waterval- en die daarmee brutaal het zicht op die pittoreske plek belemmert. Kiosk was een souvenirwinkeltje waarin kleine vreemde objecten uitgestald staan. Was het kunst of prullaria?
Het Silent Blast van kunstenaars Semâ Bekirović en Lotte Geeven bestond uit een zitobject tussen de bomen waar vandaan een geluidscompositie wordt afgespeeld, gemaakt van frequenties op de rand van ons waarnemingsvermogen. En kunstenaar Yvonne Dröge Wendel speelde in op de relatie tussen de natuur en de consumptiemaatschappij. Het werk Jam Extra kwam tot stand met behulp van postvervoerders die de veilig verpakte jam vanuit de hele wereld naar het bos van de Paltz brachten waar het geplaatst werd in een eenvoudige ‘mensenval’.
Ronald van der Meijs ontmantelde in “The bark decided to act on its own” een dode eik voorzichtig van zijn schors en bouwde hem een stuk verderop opnieuw op als een sacraal middelpunt van een nieuwe menselijke draadconstructie. Ook bij het werk van Caz Egelie liepen feit en fictie door elkaar heen. Egelie stelde vragen rondom het begrip authenticiteit en citeerde daarbij royaal uit het oeuvre van de Britse kunstenaar Edward Allington met een ironische kopie van een dorische zuil die weg leek te lopen uit een artificieel spotlight onder de noemer “I’m going solo”!
Als laatste verbond Wim Schermer in zijn werk “Contact” diverse torenhoge Douglassparren met in de ruimte opgespannen witte lijnen. De lijnen creëren strakke kruisvormen. In het midden ‘zweven’ oranje/wit gekleurde vormen.
PaltzBiënnale was een groot succes
Over de vijf weekenden vonden bijna tweeduizend bezoekers de weg naar de PaltzBiënnale. Dat was voor de derde editie op rij een grote groei (van 500, 1300 naar 1950). Voor de organisatie een enorm compliment.
De PaltzBiënnale begon dit jaar niet alleen in een storm van regen en wind (die de eerste weekenden regelmatig terugkeerde) maar ook begon het in een culturele storm. Alle musea gingen gelijktijdig met de PaltzBiënnale weer open, nieuwe tentoonstellingen, beeldentuinen, festivals vochten om de aandacht van het publiek en de pers. Maar de bezoekers kwamen naar Soest en waren volgen de organisatie zeer positief. De PaltzBiënnale in Soesterberg was volgens veel bezoekers een groot succes!
Volgend jaar zeker weer
Op 2 juni 2022 opent alweer de vierde editie van de PaltzBiënnale. Het thema van de aankomende editie is ‘Jump the Fence’ en daagt acht kunstenaars uit om o.a. de grenzen tussen natuur en kunst, tussen maker en publiek te onderzoeken, Deelnemende kunstenaars zijn (onder voorbehoud): Elias Cafmeyer, Elise ’t Hart, Bram Kuypers, Heidi Linck, Ole Nieling, Paul Segers, Joyce Overheul en Peter Zegveld.
