Er is blijkbaar voor het bosgebied “Oude Tempel”, dat door alle ludieke acties en aannames door sommige inwoners gekscherend bestempeld wordt als het dierenbos uit de fabeltjeskrant, nog steeds hoop.
Het actiecomité “Landgoed Oude Tempel” ging onlangs in gesprek met wethouder Nermina Kundic over de voorgenomen bouwplannen van het historische bosgebied, dat al maanden op de nominatie staat om te worden bebouwd met minimaal 300 woningen. Volgens de voorman van het actiecomité Rob de Kuijer, was het een aangenaam gesprek. “Wethouder Kundic was tot ieder zijn verbazing erg begripvol, ze luisterde aandachtig en ze was goed ingelezen voor wat betreft onze wensen. Ze wil zelfs een gezamenlijk gesprek organiseren met de provincie Utrecht” aldus De Kuijer optimistisch.
Ondanks vele protesten en demonstraties ging de gemeenteraad van Soest onlangs akkoord met de ontwikkeling van het bosgebied tot nieuwe woonwijk van Soesterberg. Wethouder Kundic kreeg daarmee de opdracht van de raad om over te gaan tot de definitieve uitvoering van het omstreden bestemmingsplan. Na een eerste ronde bij de Raad van State werd al snel een tweede ronde ingezet door bezwaarmakers van het tweede bestemmingsplan, want veel inwoners wilde het historische bosgebied (als buurgrond) niet zien verdwijnen uit het dorp. Inmiddels zijn alle negen beroepschriften binnen bij de Raad van State en is het wachten op de uitspraak of het bestemmingsplan conform de regels is opgemaakt.
Maar ligt de oorzaak van ‘onbegrip’ wel bij de Raad van State of onze wethouder, die standvastig haar opdracht uitvoert? Moeten we het niet elders gaan zoeken?
Volgens kritische bronnen gaat het eigenlijk in de basis al fout binnen het project Hart van de Heuvelrug! Wanneer we doorvragen en zoeken naar de oorzaak gaat het volgens Rob de Kuijer al in beginsel fout; bij de planvorming van projectbureau Hart van de Heuvelrug, een samenwerking van verschillende overheidsdiensten en natuurorganisaties. “Volgens deze ambitieuze plannen worden ecoducten en andere opgelegde natuurprojecten betaald vanuit toekomstige woningbouw; het zogenaamd groen voor rood. Provincies realiseerden in korte tijd uitdagende natuurbruggen en diverse natuurprojecten schoten de voorbijgaande jaren als paddenstoelen uit de grond, terwijl de rekening uiteindelijk naar de gemeente ging. Onder het motto ‘Wij draaien en de gemeenten mag betalen’ is de rekening bij de provincie inmiddels behoorlijk hoog opgelopen en lopen gemeenten blijkbaar achter de feiten aan”.
Gemeenten hebben volgens critici door deze ‘prestige projecten’ enorme schulden bij de provincies en onder hoge druk en schuldenlast wordt er haastig gezocht naar grond voor woningbouw. “Wanneer we uit deze Hart van de Heuvelrug projecten stappen, dan voorzie ik enorme kosten en boetes” zegt Jan Paauw als gemeenteraadslid van de grootste partij Gemeentebelangen Soest tijdens een raadsvergadering. Voor De Kuijer is angst een slechte raadgever en een gesprek met de projectleiders van de provincie is volgens hem het minste wat je kunt doen. “Tijden veranderen nu eenmaal en ook om ons heen veranderen veel zaken als infrastructuur en de ontwikkeling van groen” zegt De Kuijer.
Het actiecomité Landgoed Oude Tempel en wethouder Kundic gaan op kort termijn met de provincie in gesprek, dat is volgens De Kuijer de uitkomst van het onlangs gehouden gesprek met Kundic. “Natuurlijk zullen we andere suggesties aandragen voor wat betreft woningbouw, maar we zijn al heel blij met een gezamenlijk gesprek. Misschien komen we tot heel andere inzichten” aldus De Kuijer.
In een aanvullende reactie op het artikel laat Nermina Kundić weten: “Ook ik heb het gesprek met het comité als positief ervaren. Ondanks dat we elkaar niet op alle punten kunnen vinden, zijn we het erover eens dat zoveel mogelijk bijzondere waarden in dit gebied behouden moeten blijven. Daarover zijn we nu in gesprek met onze inwoners tijdens het participatieproces. Het comité heeft aangegeven dat zij het belangrijk vinden dat hun visie ook bekend is bij onze partners binnen het project Hart van de Heuvelrug. Ik herken mij niet in het beeld dat ik daarvoor nu samen met het comité naar de provincie zou gaan. Wel blijf ik mij inzetten om tot een zo natuur inclusief mogelijke woonwijk te komen op Oude Tempel. In mijn afwegingen en gesprekken neem ik alle inbreng vanuit de inwoners en het participatieproces mee”.
Het Soesterbergse boek over het ‘grote’ Tempelbos is nog lang niet aan zijn laatste bladzijde toe. We houden je uiteraard op de hoogte!
